Strony

Strony

środa, 2 sierpnia 2017

Góry Orlickie czyli wyasfaltowane góry

Od północnego wschodu graniczą z równoległymi do nich Górami Bystrzyckimi przez doliny Bystrzycy Dusznickiej i Dzikiej Orlicy. Od zachodu i północnego zachodu graniczą przez przełęcz Polskie Wrota (660 m n.p.m.) i dolinę Bystrej z Pogórzem Orlickim, na zachodzie i południowym zachodzie przechodzą w Przedgórze Orlickie (Podorlicka pahorkatina), a na południu kończą się na czeskiej wsi Herzmanice. Długość pasma to ok. 50 km. Do Polski należy jedynie niewielki skrawek głównego grzbietu (tzw. Czeski Grzebień), większość pasma znajduje się na terenie Republiki Czeskiej. Po polskiej stronie znajduje się jedynie miasto Duszniki-Zdrój oraz wsie: Zieleniec, Podgórze, Graniczna, Witów, Zimne Wody, Jawornica.

    Po stronie czeskiej znajduje się najwyższy szczyt – Wielka Desztna (czes. Velká Deštná, 1115 m n.p.m.). Po polskiej najwyższym wzniesieniem jest graniczna Orlica (czes. Vrchmezí, 1084 m n.p.m)
    Klimat całego obszaru jest dość zróżnicowany: od chłodnego i wilgotnego w najwyższych partiach gór (pokrywa śnieżna utrzymuje się tu ok. 110 dni w roku,) po  ciepły na otwartym na południowo-zachodnie wiatry Pogórzu Orlickim.
    Pozostałości naturalnego krajobrazu czeskiej części Gór Orlickich chronione są w CHKO Orlické hory. Polska część pasma wchodzi w skład obszaru chronionego krajobrazu "Góry Bystrzyckie i Orlickie". Ponadto polska część Gór Orlickich wraz z doliną górnej Bystrzycy Dusznickiej są projektowanym obszarem sieci Natura 2000.
    Głównym centrum turystycznym po polskiej stronie są </strong>od wiosny do jesieni Duszniki-Zdrój (baza wypadowa w przyległe pasma), oraz w zimie Zieleniec, który jest znanym ośrodkiem narciarskim. To jeden z najważniejszych ośrodków narciarskich Sudetów, działa tu około 20 wyciągów, trasy są dobrze przygotowane i w większości oświetlone. Różnorodność tras sprawia, że na stokach można spotkać zarówno wyczynowych narciarzy jak i tych początkujących.

Szlaki turystyczne w polskiej części pasma
Czerwony- fragment Głównego Szlaku Sudeckiego im. M. Orłowicza: Duszniki-Zdrój PKS - Gajowa - Kozia Hala - Droga Orlicka - Zieleniec-   Lasówka (dł. 13,7 km)
Zielony- fragment: (Góry Stołowe) - Lewin Kłodzki - Taszów - Miejski Lasek - Jawornica - Zimne Wody - Kozia Hala - Sołtysia Kopa - Orlica - Zieleniec - PKS "Zieleniec skrót" - (Góry Bystrzyckie) (dł. 20,9 km)
Niebieski Lewińska Przełęcz - Lewin Kłodzki - Witów - Przeł. Polskie Wrota - Gomoła (dł. 6,7 km)
 Niebieski- krótki szlak dojściowy z Zieleńca do czeskiego schroniska "Masarykova chata": Zieleniec - Hutnicza Kopa - schr. "Masarykova chata" (dł. 2,6 km)
Żółty-  krótki łącznikowy: Jawornica (kapliczka) - Jawornica - szlak niebieski (dł. 2,0 km)
Niemojów – Orłowiec

To tyle jeśli chodzi o oficjalne dane.
Góry Orlickie to wyśmienite miejsce dla rowerzystów, tych szosowych i tych górskich. Praktycznie każde mniej lub bardziej atrakcyjne miejsce jest ze sobą połączone trasą rowerową. Piechur musi nieźle kombinować aby wybrać dla siebie trasę ,która da mu spokój, samotność i namiastkę gór. Jedynie niektóre zejścia i podejścia są nieucywilizowane. Ale jak się już wdrapiemy na górę to luuuuzik, spacer ! Po Czeskiej stronie jest za to raj dla zainteresowanych budowlami militarnymi. Góry Orlickie to odcinek tzw.Czeskiej Linii Maginota , która przebiegała na dawnej granicy Niemiecko -Czeskiej i wzdłóż której wybudowano ponad 9600 bunkrów i umocnień. Wiele z nich jest zachowanych w stanie ,,dzikim,, kilka z nich zamieszkałych a kilka większych przemianowano w muzea. I to na tych obiektach warto skupić uwagę, Znajdują się w miejscowościach;Nachod,Sneżne,,Ricky,Mladkov, i poza Górami Orlickimi ale blisko Twierdza w Kraliky.
Zimą cały ten teren jest doskonale zagospodarowany dla narciarzy zjazdowych jak i biegaczy.
Od strony Czeskiej to praktycznie każda miejscowość ma swój wyciąg narciarski,  Olesnica,Destne,Zdobnice, po polskiej stronie największym ośrodkiem narciarskim w Orlickich Górach  jest Zieleniec.



Źródło: Ziemia Kłodzka. Mapa turystyczna 1:50 000. Wyd. Kartogr. COMPASS, Kraków. 2004